آموزش نویسندگی در داستان کوتاه

نویسنده:امیرِ خیال

۱۱ آذر ۱۳۹۹

Rate this post

گزیده ای از کتاب حرفه: داستان نویس جلد اول

گاهی اصول و عملکرد نویسندگان بزرگ جهان در آثارشان همان نبایدهایی است که اکنون می گوییم.
اگر کسی مطالعه عمیق نداشته باشد، نمی تواند هم عمیق و موفق بنویسد. بسیار داستان کوتاه و رمان بخوانید.
همان طور که عکاس می آموزد که از نگاه لنز نگاه کند و برای هر موضوعی در ذهنش چارچوبی ترتیب دهد، نویسنده داستان کوتاه هم می آموزد که محدودیت هایی وجود دارد که نمی توان از آن فراتر رفت و بسیاری از این محدودیت ها برای رمان نویس وجود ندارد.
طول داستان کوتاه می تواند هزار تا هشت هزار کلمه باشد.
نتیجه داستان کوتاه باید قدرتمند و محدود باشد، روی یک مسئله واحد و راه حل آن برای یک شخصیت واحد یا چند شخصیت مرتبط تمرکز کند.
دومین چیزی که باید دانست اهمیت نوشتن است، این نکته همان قدر مهم است که خواندنِ زیاد، کمیت کیفیت را به وجود نمی آورد اما تاثیر بسیاری در آن دارد.
اول باید مطمئن شوید که نوشتن همان کاری است که واقعا می خواهید انجام دهید.
آیا به کلمه ها علاقمندید، یا احساسات تان را می توانید به وسیله موسیقی، نقاشی، رقص یا حتی روابط اجتماعی بیان کنید؟ برای هر نویسنده ای تقریبا، نوشتن جذاب ترین از هر کاری است.
نویسندگی باید آن قدر برای نویسنده مهم باشد که حتی اگر در سایر راه های برقراری ارتباط ناکام ماند، بازهم دوستی که به نزدش برمی گردد ماشین تحریرش (الان لب تابش) باشد. نه بوم نقاشی، یا پیانو اینها فقط ذوق ورزی او خواهد بود اما رهایی او نیست و مثل نوشتن او را ارضا نمی کند.
از نظر نویسنده کتاب، افراد دو دسته اند نویسنده و غیر نویسنده، غیر نویسنده ها ممکن است داستان درخشانی بنویسند و آن را هم بفروشند اما وقتی کار به جاهای سختش می رسد و شیوه دیگری برای ابراز وجود می یابند که به اندازه نوشتن جذاب باشد بدون تردید نوشتن را کنار خواهند گذاشت.
ایده داستان تان باید انفجار یابد، انفجار می تواند بسیار گسترده باشد، فروپاشی یک زندگی مشترک، آغاز یک عشق، مرگ یک پیرمرد، داستان مختلف انفجار را به سه شیوه مورد استفاده قرار می دهند.
1. بعضی داستان ها با انفجار شروع می شوند در نقطه آغاز چنین داستان هایی تیر خلاص رها می شود و جهان ویران به نظر می رسد بعد دیگر به عهده نویسنده است که شخصیت ها را جمع کند و به سوی راه حل نهایی هدایت شان کند. رمان رفتار ظالمانه، مری مک کارتی چنین شروعی دارد.
2. داستان با آرامش و نظمی شروع می شود با قدرتی فزاینده به سمت انفجاری پیش می رود و در پایان دوباره به آرامش و نظمی جدید بر می گردد که البته هرگز با نظم ابتدایی یکی نیست. داستان و نمایش نامه “مرد” اثر مل دینلی از این دسته است.
3. حالت دیگر ممکن است استفاده از مهمات را تا نزدیکی های پایان داستان به تاخیر بیاندازد، لاتاری، اثر شرلی جکسون نیز از دسته محسوب می شود.
اگر نویسنده پیش از شروع در ذهنش به موضوع نزدیک شود و آن رل به خوبی بپروراند، متوجه خواهد شد که موثرترین زمان روشن کردن فتیله چه زمانی است؟
بعد از این که داستان را شروع کردید مهم ترین کار تمام کردن آن است.
داستان ناتمام به هیچ وجه داستان نیست یک نوشته آکنده از تمام اشتباهات دستوری است و اگر به پایانی مناسب برسد می تواند یک داستان باشد.
برای نویسنده شدن هیچ راه دیگری وجود ندارد مگر این که آن چه شروع کرده اید تمام کنید.
بازنویسی داستان مرحله دیگر نویسنده شدن است.
صحنه اصلی داستان را باید دوست داشته باشید و مطمئن شوید که به طور کامل محقق شده است به شکل آشکار مجسم و درک شده است. حتی اگر تکنیک تان این است که به صورت پوشیده بنویسید باز هم حواس تان به این نکته باشد که منطق داستان باید آن قدر کامل باشد که خواننده بتواند کلیدهایی را برای خودش پیدا کند.
دومین چیزی که باید دنبال آن بگردید دقیق و باورپذیر بودن شخصیت هایی است که خلق کرده اید.
خواننده دوست دارد اطلاعاتی در مورد شخصیت ها داشته باشد اگر نتوانید این اطلاعات را به او بدهید نمی توانید کنجکاوی او را ارضا کنید.
اگر نوشتن داستانی برای خودتان ملال آور نباشد، خواندنش هم برای دیگران ملال آور نخواهد بود.
تعهد نویسنده به خواننده این است که بی میلی او را به خواندن رفع کند و او را سر ذوق آورد نه با نوشتن چیزهایی که فکر می کند او دوست دارد بلکه با مهارت و احساس مان.
پس با چیزی که خودمان می خواهیم بنویسیم بر علاقه او مسلط می شویم در این صورت او به جایی هدایت می شود که ما می خواهیم و چیزی را باور می کند که ما می خواهیم و هر قدر درگیری ما با داستان عمیق تر باشد درک خواننده هم عمیق تر است.