شیرین لبت برد از لبم شیرینی قندان ما
دیگر چه عقلی مانده از هوشیاری هذیان ما
حال و هوایم کوک تو، این نای من آهنگ تو
هنگام عیش از ره رسد دیدار تو درمان ما
روزه ز غیرت کار من، ماه صیام ایام من
فطر است یا قربان تو، کی می شود شعبان ما؟
اشکی ز چشمم برکنم تا بنگرم آرام جان
چون می رسد آرام ما، محبوب ما، جانان ما
مقدم که گلباران کنم آبی به ره نیسان کنم
سکنی کنی در کیش ما، خال لبت برهان ما
یک غمزه توصیف تو را بحر قلم آورده ام
صدها غزل توصیف شد در دفتر و دیوان ما
پندی که دادی مست را، هوش از سر عالم پرید
آیه به آیه وحی را، ثبت است در قرآن ما
زلفی که بادش داده ای آموخت پرواز دلم
نامی که بسته پای ما، فانی شده زندان ما
غزلسرا: روح الله محمدی (فانی)
